Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ:ΟΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΚΡΟΤΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

 Το έγκλημα ήταν πάντα συνυφασμένο με την ανθρώπινη ιστορία και τον ανθρώπινο πολιτισμό. Η πιο σοβαρή ποινή, η θανατική ποινή, έχει μακρά ιστορία. Στο πέρασμα των αιώνων, για την εκτέλεση της θανατικής ποινής, ακολουθήθηκαν πολλοί τρόποι και μέθοδοι, όπως η δηλητηρίαση, η καύση, ο αποκεφαλισμός, η σταύρωση κ.ά.

Στην Ελλάδα ο δικτάτορας Πάγκαλος εισήγαγε την μέθοδο θανάτωσης με αγχόνη από την ως τότε επικρατούσα γαλλοφερμένη λαιμητόμο. Αργότερα επικράτησε ο τυφεκισμός από στρατιωτικά αποσπάσματα.  Η θανατική ποινή στην Ελλάδα ίσχυε μέχρι το 1974 όμως από το 1952 σπάνια εφαρμοζόταν στην πράξη. Για τελευταία φορά εφαρμόστηκε στις 25 Αυγούστου 1972 όταν εκτελέστηκε δια τυφεκισμού με απόφαση του Κακουργιοδικείου Αθηνών ο Βασίλης Λυμπέρης ο άνθρωπος  που είχε διαπράξει τετραπλή ανθρωποκτονία, καίγοντας ζωντανούς τη σύζυγό του, την μητέρα της συζύγου του και τα δυο του παιδιά. Πολύκροτες υποθέσεις που κατέληξαν σε θανατική εκτέλεση ήταν  η δίκη  και η εκτέλεση των υπευθύνων της Μικρασιατικής καταστροφής, η δίκη και η εκτέλεση του ποδοσφαιριστή και αγωνιστή της εθνικής αντίστασης Νίκου Γόδα, η δίκη και εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη, η εκτέλεση της πρώτης γυναίκας στην Ελλάδα της Σταυρούλας Γκουρούση, η τελευταία εκτέλεση του Βασίλη Λυμπέρη καθώς και άλλες.

ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΕΞΙ

Με τον όρο Δίκη των έξι έχει καταγραφεί στην ελληνική ιστορία η δίκη ενώπιον έκτακτου στρατοδικείου στο οποίο παραπέμφθηκαν από την επαναστατική επιτροπή για να τιμωρηθούν οι θεωρούμενοι ως υπεύθυνοι για τις συνέπειες της Μικρασιατικής εκστρατείας : Γεώργιος Χατζανέστης, διοικητής της στρατιάς της Μικράς Ασίας, Δημήτριος Γούναρης, πρώην πρωθυπουργός, Μιχαήλ Γούδας, υποναύαρχος και πρώην υπουργός, Ξενοφών Στρατηγός, υποστράτηγος και πρώην υπουργός, Νικόλαος Στράτος, πρώην πρωθυπουργός, Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, πρώην πρωθυπουργός, Νικόλαος Θεοτόκης και Γεώργιος Μπαλτατζής, υπουργοί επι των στρατιωτικών και οικονομικών στην κυβέρνηση Γούναρη αντίστοιχα. Αν και οι κατηγορούμενοι ήταν οκτώ, η ονομασία «δίκη των έξι» δόθηκε λόγω των έξι εκτελέσεων που τελικώς αποφασίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν στις 15 Νοεμβρίου 1922  στην περιοχή του Γουδή. Το περιστατικό αυτό αποτελεί την κορύφωση αλλά και τον επίλογο του Εθνικού Διχασμού.

ΝΙΚΟΣ  ΓΟΔΑΣ

    Ο καταδικασμένος σε θάνατο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Νίκος Γόδας, είχε ήδη αποφασίσει τι θα κάνει όταν θα ερχόταν η στιγμή της εκτέλεσης. Τα χαράματα της 19ης Νοεμβρίου 1948, όταν τον ειδοποίησαν οι φύλακες ότι τον ζητούν στη Διεύθυνση, ο Νίκος Γόδας ζήτησε την ερυθρόλευκη φανέλα και το άσπρο σορτσάκι, πορεύθηκε για την εκτέλεση στο νησάκι Λαζαρέτο στο λιμάνι της Κέρκυρας και στάθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα φορώντας τη φανέλα του «Θρύλου». 

ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

 Ο Νίκος Μπελογιάννης, ιδεολόγος αριστερός και αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, κατηγορήθηκε για κατασκοπεία και καταδικάστηκε σε θάνατο από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών. Η ποινή εκτελέστηκε δια τυφεκισμού στις 30 Μαρτίου 1952, παρά τις διεθνείς εκκλήσεις και την παγκόσμια κινητοποίηση και συγκίνηση για τον «άνθρωπο με το γαρύφαλλο».  

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΓΚΟΥΡΟΥΣΗ

Η 7η Γενάρη του 1959 έμελλε να είναι η τελευταία μέρα της Μεταξίας, της εγκύου νύφης της Σταυρούλας Γκουρούση , στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας,  η οποία δολοφονήθηκε άγρια απο την πεθερά και τον άντρα της. Η αμείλικτη πεθερά, πίστευε ότι η νύφη της είχε απατήσει το γιο της και το παιδί που κυοφορούσε ήταν καρπός παράνομου έρωτα, και απαίτησε να πάει στο Άργος να κάνει έκτρωση  Ο γιατρός όμως αρνήθηκε να το κάνει γιατί η εγκυμοσύνη της Μεταξίας ήταν πολύ προχωρημένη.
Έτσι όρμησε στη νύφη της η οποία ακόμα κοιμόταν και αφού την έδεσε και τη φίμωσε, τη χτύπησε πολλές φορές στο κεφάλι μέχρι να πέσει λιπόθυμη και στη συνέχεια με τη βοήθεια του γιου της την πέταξαν στη δεξαμενή νερού και την άφησαν να πνιγεί.
Η Γκουρούση εκτελέστηκε στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο Υμηττού στις 27-8-1960 και ο γιος της στις φυλακές της Κέρκυρας τρεις μέρες μετά.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΥΜΠΕΡΗΣ

Ο Βασίλης Λυμπέρης (1945 – 1972), υπήρξε ο τελευταίος Έλληνας πολίτης ο οποίος εκτελέστηκε μετά από σε βάρος του καταδίκη για ποινικό αδίκημα. Η εκτέλεσή του (Ηράκλειο, 25 Αυγούστου 1972) ήταν η τελευταία που έλαβε χώρα εντός του ελληνικού εδάφους, καθώς η θανατική ποινή από το 1974 και μετά δεν εφαρμόστηκε ποτέ μέχρι την κατάργησή της με νόμο το 1994 και συνταγματικά το 2001.

Ο 27χρονος Λυμπέρης καταδικάστηκε σε θανατική ποινή, καθώς κρίθηκε από το Κακουργιοδικείο τηςΑθήνας ένοχος με την κατηγορία ότι έκαψε ζωντανούς:

Την εν διαστάσει σύζυγό του Βασιλική Λυμπέρη, 24 ετών

Την πεθερά του Αντιγόνη Μάρκου, 55 ετών

Την κόρη του Παναγιώτα Λυμπέρη, 2½ ετών

Τον γιο του Γιώργο Λυμπέρη, ενός έτους

Το περιστατικό συνέβη τις πρώτες πρωινές ώρες της 5ης Ιανουαρίου 1972 στο σπίτι των θυμάτων στο Χαλάνδρι, ενώ ο δράστης είχε και τρεις φίλους του συνεργούς στο έγκλημα. Τα τρία από τα θύματά του ξεψύχησαν ακαριαία, ενώ η σύζυγός του μερικές ώρες αργότερα. Η υπόθεση είχε απασχολήσει έντονα την κοινή γνώμη την εποχή εκείνη. Μετά το πέρας της ακροαματικής διαδικασίας (6 Μαΐου 1972) ο Λυμπέρης καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο (για καθένα από τα θύματα ξεχωριστά), όπως και ο ένας εκ των συνεργών του (ο 18χρονος Παύλος Αγγελόπουλος), ενώ οι υπόλοιποι δύο καταδικάστηκαν σε μικρότερες ποινές. Η εκτέλεση του Λυμπέρη έγινε τα ξημερώματα της 25ης Αυγούστου 1972 στην περιοχή Δύο Αοράκια του Ηρακλείου.