Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑΣ ΨΗΦΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ύστερα από πολλούς αγώνες και πολύ αργότερα από αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, οι γυναίκες στην Ελλάδα απέκτησαν δικαίωμα ψήφου. Για την αναγνώριση των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών πρωτοστάτησε το φεμινιστικό κίνημα. Μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της ήταν η Καλλιρρόη Παρρέν, εκδότρια του περιοδικού «Εφημερίς των Κυριών»(πρώτη κυκλοφορία 1888).

 Το 1920 το Σοσιαλεργατικό Κόμμα κατέβηκε στις εκλογές φωνάζοντας, ανάμεσα στα υπόλοιπα προεκλογικά του συνθήματα, «Σφυρί, δρεπάνι και ψήφο στο φουστάνι». Την ίδια περίοδο είχε ξεκινήσει ο οργανωμένος αγώνας για την πολιτική χειραφέτηση της Ελληνίδας και είχε ιδρυθεί ο «Σύνδεσμος για τα δικαιώματα της γυναικός» με πρόεδρο τη Μαρία Νεγρεπόντη και αντιπρόεδρο την Αύρα Θεοδωροπούλου, πρωτοπόρο του γυναικείου κινήματος. Το 1930, μετά από σκληρούς αγώνες των γυναικών και ύστερα από πολλές συζητήσεις, δίνεται στην Ελληνίδα το δικαίωμα ψήφου υπό όρους.

α) Μόνο για τις δημοτικές εκλογές.

β) Μόνο για να εκλέγει, όχι να εκλέγεται.

γ) Μόνο οι εγγράμματες είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν.

δ) Μόνο όσες ήταν πάνω από 30 χρονών.

Αλλά το 1930 το 70% των γυναικών στην Ελλάδα, άνω των 30 χρονών, ήταν αγράμματες. Επρόκειτο λοιπόν για καθαρή κοροϊδία.Η πρώτη φορά που οι Ελληνίδες άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα ήταν στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Στους εκλογικούς καταλόγους της Αθήνας γράφτηκαν μόλις 2.655 κυρίες, από τις οποίες ψήφισαν τελικά μόνο 439.Ενδεικτικό του αντίκτυπου που είχε δημιουργηθεί τότε στην ελληνική κοινωνία ήταν ότι η ηθοποιός Μαρίκα Κοτοπούλη δεν ήθελε να ψηφίσει γιατί όπως έλεγε ψήφο θέλουν μόνο όσες είναι άσχημες και όσες αποφεύγουν να κάνουν παιδιά! 

Στις πρώτες εκλογές που ψήφισαν γυναίκες Δήμαρχος Αθηναίων αναδείχθηκε ο Κώστας Κοτζιάς, επί των ημερών του οποίου διαμορφώθηκε το Πεδίον του Άρεως.
Το 1944 η πολιτική επιτροπή εθνικής απελευθέρωσης (Π.Ε.Ε.Α) προκήρυξε εκλογές στις ελεύθερες περιοχές. Ψήφισαν άντρες και γυναίκες άνω των 18 ετών. Οι πρώτες εθνοσύμβουλοι που εκλέχτηκαν ήταν:
Η Καίτη Ζεύγου, η Μάχη Μαυροειδή, η Μαρία Σβώλου, Η Φωτεινή Φιλιππίδη και η Χρύσα Χατζηβασιλείου.

Δικαίωμα ψήφου και στις βουλευτικές εκλογές απέκτησαν  στις 28 Μαΐου του 1952, χωρίς όμως τελικά να συμμετάσχουν στις εκλογές του Νοεμβρίου, γιατί δεν είχαν ενημερωθεί οι εκλογικοί κατάλογοι. Το 1953, σε επαναληπτική εκλογή στη Θεσσαλονίκη, εξελέγη η πρώτη γυναίκα βουλευτής. Ήταν η Ελένη Σκούρα του κόμματος «Ελληνικός Συναγερμός», που μαζί με τη Βιργινία Ζάννα από το «Κόμμα Φιλελευθέρων», ήταν οι πρώτες γυναίκες υποψήφιες για το βουλευτικό αξίωμα.


Κανονικά οι γυναίκες συμμετείχαν για πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές στις  19 Φεβρουαρίου του 1956. Στις εκλογές αυτές  η Λίνα Τσαλδάρη της ΕΡΕ και η Βάσω Θανασέκου της «Δημοκρατικής Ένωσης» κατάφεραν να εκλεγούν στη Βουλή. Η Λίνα Τσαλδάρη έγινε και η πρώτη γυναίκα – υπουργός, καθώς ανέλαβε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Καραμανλή.

 Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος, η Μαρία Δεσύλλα, στην Κέρκυρα.