Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

ΠΑΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ

Η διοίκηση του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, εκδήλωσε από την αρχή της συγκρότησής της, την αρχαιολατρεία της, στο πλαίσιο του εξελληνισμού των τοπωνυμίων, όταν στους πρώτους νόμους για τη διοικητική διαίρεση της χώρας, άρχισε να δανείζεται ονόματα από την ελληνική αρχαιότητα για να ονομάσει τις περιφέρειες, τους νομούς, τις επαρχίες, τους δήμους και τους οικισμούς, παραβλέποντας τις παλιές ιστορικές ονομασίες.


Οι λόγοι που προβλήθηκαν γι’ αυτή την εκτεταμένη αλλοίωση της γεωγραφικής μας παράδοσης ήταν πρωτίστως εθνικοί. Οι μακραίωνες περιπέτειες του ελλαδικού χώρου είχαν αφήσει έντονα σημάδια στο χάρτη: τοπωνύμια σλαβικά, τούρκικα, αρβανίτικα και – σε μικρότερο βαθμό – βλάχικα και “φράγκικα” προκαλούσαν τα εθνικά αισθήματα κι έδιναν λαβή σε αμφισβητήσεις της ιστορικής συνέχειας των κατοίκων του.

Ποια είναι λοιπόν η πατρίδα μας; Το Δεδέ Αγάτς ή η Αλεξανδρούπολη; Η Κιουμουρτζίνα ή η Κομοτηνή;Το Καραντάς ή η Ελλοπία; Το Καϊλάρ Τσιφλίκι ή η Ελίκη; Η Νέβεσκα ή το Νυμφαίον; Το Κάργα Μαχαλέ ή η Κορώνεια; Το Τόσκεσι ή η Οιχαλία; Το Ιλεσλί ή η Οινόη; Το Σόροβιτς ή το Αμύνταιον; Η Κόκλα ή οι Πλαταιές; Το Ναλμπάνκιοϊ ή ο Περδίκκας; Το Τσαλτζιλάρ ή ο Φιλώτας;
Πολύ γρήγορα ολόκληρες περιοχές άλλαξαν όνομα. Το όνομα Μοριάς αντικαταστάθηκε από την Πελοπόννησο, η  Ρούμελη από τη Στερεά, ο Έγριπος από την Εύβοια.
Με αλλαγμένα ονόματα βρίσκουμε τα νησιά: Κούλουρη (Σαλαμίνα), Θερμιά (Κύθνος), Τζια (Κέα), Αρζαντιέρα (Κίμωλος), Πολύκαντρος (Φολέγανδρος), Σαντορίνη (Θήρα), Ναφιό (Ανάφη), Αξιά (Νάξος).


Γνωστές μετονομασίες πόλεων είναι και οι εξής:
Βοστίτσα (Αίγιον),  Τριπολιτσά (Τρίπολις), Δραγαμέστο (Αστακός), Βραχώρι (Αγρίνιον), Ζητούνι (Λαμία),  Σάλωνα (Άμφισσα), Καρβασαράς (Αμφιλοχία). 


Στους χάρτες αλλάζουν τα ονόματα των ποταμών: Αλαμάνα (Σπερχειός), Ασπροπόταμος (Αχελώος),  Βασιλοπόταμος (Ευρώτας), Βίστριτσα (Αλιάκμων),Γαστούνης (Πηνειός), Λεστινίτσα (Ενιπεύς), Μέγδοβας (Ταυρωπός), Ρουφιάς (Αλφειός), Φίδαρης (Εύηνος). 

Αλλάζουν επίσης τα ονόματα των βουνών: Τζουμέρκα (Αθαμανικά), Βελούχι (Τυμφρηστός),Κίσσαβος (Όσσα), Ελατιάς (Κιθαιρών), Ζήρεια (Κυλλήνη), Λιάκουρα (Παρνασσός), Μαλεβό (Πάρνων), Ντουρντουβάνα (Πεντέλη), Οζιά (Πάρνηθα), Ολύτσικας (Τόμαρος), Παλαιοβούνα (Ελικών), Πενταδάκτυλος (Ταΰγετος),  Χελμός (Αροάνια)

4 σχόλια:

  1. Πολυ καλο το αθρο, αυτο ομως που αναρωτιεται κανεις ειναι γιατι οι τοπικοι πληθυσμοι ειχαν υιοθετησει αυτα τα τοπωνυμια απο αγατη προς την Αλβανικη, Βλαχικη, Λατινικη η Τουρκικη γλωσα?
    Γνωριζουμε οτι οι Τουρκοι και οι Λατινοι ηταν κατακτητες.
    Τα Βλαχικα, Αρβανιτηκα και Σλαβικα τοπωνυμια τα υιοθετησαν
    οι τοπικοι Ελληνικοι πληθυσμοι προς αγαπην των Βλαχων, Σλαβων κα Αρβανιτων?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ενδιαφέρον το κείμενο σου. Ευχαριστώ!

    Φιλιά και καφεδάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολι καλοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!😁🐴🐑🎥🌇⛺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για Δραγαμέστο, το ΥΠΕΣ αναφέρει το χωριό «Καραϊσκάκης». Στην Βικιπαίδεια του Αστακού, απλά αναφέρει οτι εκεί κοντά είναι ένα παλιό κάστρο με το όνομα Δραγαμέστο. Υπάρχει κάποιο άλλο τεκμήριο πριν απευθυνθούμε στην τοπική κοινωνία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή